Fashion before passion!
What happened?
Ik vind de tekst passend in het thema samenleving omdat ik vind dat er tegenwoordig veel meer naar het uiterlijk wordt gekeken dan naar het innerlijke. Als er iemand over straat loopt met tatoeages, zal er vrijwel onmiddellijk een afkeurende blik volgen. Terwijl dit even goed iemand kan zijn die zich inzet voor het goede doel.
De kleren van het juiste seizoen en van het juiste merk moeten aanwezig zijn of je behoort niet tot een bepaalde groep. Terwijl het leven uit meer bestaat dan alleen het juiste merk van jeans.
Dit gaat gepaard met een van mijn overtuigingen en dat is: het hebben van vooroordelen zoveel mogelijk vermijden. Deze zorgen namelijk voor een belemmering in je eigen leven wat negatieve gevolgen kan hebben. Natuurlijk moet je verzorgd overkomen maar er is niets verkeerd met het dragen van een t-shirt waar een doodshoofd op staat bijvoorbeeld.
Vooroordelen zijn inderdaad een veel voorkomend fenomeen in onze maatschappij. Het zorgt ervoor dat mensen minder zelfvertrouwen hebben. Hoe vaak horen we de vraag niet 'Wat gaan mensen hier niet van zeggen?'. Het is belangrijk om jezelf te zijn, te dragen wat je wil, te doen wat je wil. Eigenlijk mag je geen rekening houden met anderen. Een kledingsstijl zegt veel van iemand, maar daarom niet alles!
BeantwoordenVerwijderenHeel leuk dat H2O hier wordt aangehaald. (eigenlijk 3 meesters, H2O, Sick of it all, Alkaline Trio (denk ik toch), momenteel in de hardcorescene)
BeantwoordenVerwijderenOm op je eerste alinea te reageren zou ik een beetje willen spelen met je redenering om aan te tonen dat het misschien toch niet zo simpel is. Ook wil ik nog zeggen dat ik natuulijk akkoord ga met de gedachte van die alinea.
De vraag kan gesteld worden waarom mensen zich vol zetten met tatoeages, zich zwart kledij enzovoort. Is dat niet om net die afkeurende blik te creëren? Is het niet om te roepen: Ik ben hier, kijk naar mij? En heeft de persoon met zijn tatoeages ook net niet dezelfde vooroordelen als de chichi-madame die hem veroordeelt?
Je overtuiging, om zoveel mogelijk vooroordelen te vermijden vind ik een paradox. Hoe kan een mens nu zonder vooroordelen leven? Zijn zij niet zijn bron van nieuwsgierigheid en kennis? Vooroordelen botsen met elkaar in een horizon van openheid waardoor nieuwe horizonten openen, nieuwe kennis groeit en nieuwsgierigheid naar elkaar zich blijft verder ontwikkelen. Misschien is het beter om kritiek te geven op de stereoptypen, op de zelfvoldaanheid van mensen die denken dat ze de waarheid over de ander in pacht hebben? Zou er niet gepleit moeten worden voor een horizon van openheid waarin de mens elkaar echt kan ontmoeten? Of is die horizon samen met het opkomen van een individuele ingesteldheid kapotgeslagen? Wat dan weer zou botsen met het feit dat de mens altijd op zoek is naar een groep lotsgenoten. Het is toch moeilijk dit alles.
Maar hé, het blijft fijn om mens te zijn.